E-POSTA :
WEB : www.karamurselaktifhaber.com

NERVA VE DÄ°ÄžERLERÄ°

Açlık grevleri, oldukça köklü bir geçmiÅŸe sahip, bütün kültürlerde saygıyla karşılanan son derece güçlü politik eylemlerdir.

“Tiberius, Roma Ä°mparatorluÄŸu tahtına çıkan ikinci ve ılımlı yönetime karşın baskıcı yönetimi benimsemiÅŸ bir Ä°mparatordu.
Dönemindeki cinayet ve iÅŸkencenin yaygın olmasına tepki olarak, ünlü bir avukat olan Nerva,-ki aynı zamanda Tiberius’un yakın arkadaşıdır- çevresindeki vahÅŸete daha fazla tanıklık etmek istemediÄŸi için açlık grevine gider.
Tiberius’un tüm ikna çabalarına karşın, Nerva, kendisine bir ÅŸey yapılmasını istemez; dürüstçe ölmeyi tercih eder.
Biliyordur ki, en yakın arkadaşının bu ÅŸekilde ölmesi, Tiberius’u oldukça sarsacaktır ve yaptıkları konusunda düÅŸünmesini saÄŸlayabilecektir.”

Dünya üzerindeki ilk açlık grevinin Nerva’nın yaptığı tarih kitaplarınca kanıtlanmıştır.
Nerva, Roma döneminde Hıristiyanlara yapılan baskıya bir tepki olarak, açlık grevine baÅŸvurmuÅŸtur.

Birçok isim, tarihe bu eylemle adını yazdırmıştır ancak bu açlık grevlerinin ne derece fayda getirdiÄŸi ise tartışmaya açık bir konudur.

20. Yüzyıl’ın baÅŸlarında ise Ä°ngiltere’de kadınların oy verme hakkı için açlık grevi direniÅŸi, tarih sahnesindeki yeni bir mücadelenin de aracı olmuÅŸtur.
Kadınlara seçme hakkının verilmesini savunduÄŸu için 1909 Temmuz’unda hapse atılan Süfrajettelerden “Marion Wallace-Dunlop”, doktor; akÅŸam yemeÄŸinde ne yemek istediÄŸini sorduÄŸunda; cesur ve cüretkâr bir cevap aldı: “Kararımı yiyeceÄŸim.”
Devlet yetkilileri Dunlop’un içeride öleceÄŸinden duydukları endiÅŸe ile 91 saatlik tutukluÄŸun ardından kendisini serbest bırakmak durumunda kalmıştır.

Ä°rlandalı “Thomas Ashe” de açlık grevi tarihindeki önemli isimlerin başında gelmektedir.
1916’daki “Paskalya Ayaklanması” olarak bilinen Britanya sömürgeciliÄŸine karşı direnen Thomas Ashe, Dublin'deki Mountjoy Hapishanesi'nde yaptığı 94 günlük grev sonucunda ölmüÅŸtür.

Açlık grevlerinin, dünyadaki en bilindik örneÄŸi yine Ä°rlanda’da karşımıza çıkmaktadır.
Ä°rlanda tarihi, Britanya sömürgesine karşı devrimci tutsaklar tarafından yürütülen açlık grevi eylemleriyle doludur.
1970 yılında kurulan Ä°rlanda Cumhuriyet Ordusu üyeleri, hapishane koÅŸullarını protesto etmek için kendilerini açlığa yatırdılar.
“Bobby Sands” de aralarında olduÄŸu 10 kiÅŸinin hayatını kaybettiÄŸi 1980/1981 açlık grevleri, siyasi bir silah olarak açlık grevlerinin en meÅŸhur kullanım örneÄŸidir.
“The New York Times”, ölümünden önce Ä°ngiltere Parlamentosu’na üye seçilen Bobby Sands’in “gözü pek Ä°ngiltere BaÅŸbakanı’nın hakkından geldiÄŸini” yazdı.

Yine 1981 yılı Fransa’daki yüzlerce mahkûmu içeren 56 açlık grevi olayı ve eski Sovyetler BirliÄŸi’nde 1981’deki açlık grevi olayı sayılacaklar arasındadır.

1987’de Ä°spanya’da cezaevi yasasında yapılan bir deÄŸiÅŸiklikle, anti-faÅŸist bir direniÅŸ örgütü olan “GRAPO” üyeleri deÄŸiÅŸik cezaevlerine dağıtılmış, buna tepki olarak 1989 sonlarında açlık grevine gitmiÅŸlerdi.

“Nelson Mandela”dan tutun da, “Zapatistalar”a kadar pek çok kiÅŸi ve grup açlık grevi eylemlerine baÅŸvurmuÅŸtur.
Açlık grevleri tarihinin bilindik örneklerden birisi de “Mahatma Gandhi”dir.
Gandhi, Ä°ngiliz emperyalizminin Hindistan üzerindeki baskılarına karşı açlık grevi yöntemine baÅŸvurmuÅŸ ünlü örneklerden birisidir.

Bize gelince…

“Nazım Hikmet”, 1938'de "Harbiye ve Donanma davalarından", "Orduyu isyana teÅŸvik" suçlamasıyla toplam 28 yıl 4 ay hapse mahkûm edilmiÅŸti.
Bu cezanın 12 yılını hapiste çeken Nazım Hikmet için 1950 yılında yurtiçi ve yurtdışında özgürlük kampanyaları baÅŸlatıldı ve Nazım Hikmet de bu kampanyalara destek olabilmek için açlık grevine baÅŸladı.
Nazım Hikmet'in eylemine baÅŸladıktan kısa bir süre sonra yapılan seçimler sonucu hükümetin kurulması gecikti ve bu süreçte eylemine muhatap bulamayan Hikmet, ölüm orucunu sonlandırmak zorunda kaldı.

Türkiye'nin “3. CumhurbaÅŸkanı Celal Bayar” da, 3 günlük bir açlık grevi yaptı.
27 Mayıs darbesinde tutuklanıp Yassı Ada'ya gönderilmesinin ardından adli tıp raporuna göre 22 Mart 1963'de Kayseri Cezaevi'nden tahliye edilen ancak 6 gün sonra tekrar gözaltına alınarak aynı cezaevine gönderilen Bayar, bu durumu protesto etmek için 3 günlük açlık grevi yaptı.

“Deniz GezmiÅŸ, Yusuf Aslan ve Hüseyin Ä°nan”ın 18 Nisan 1972’de özellikle “1961 Anayasasını protesto” amaçlıbaÅŸlattıkları ve idamları ile sonuçlanan “ölüm orucu” olayı da siyasi tarihimize damgasını vurmuÅŸtur.

Ülkemizdeki açlık grevlerinin toplumsal bir gündem haline gelmesi 1980 darbesi ile birlikte olmuÅŸtur.
1982 yılının Temmuz ayında Diyarbakır Cezaevi'nde yaÅŸanan baskı ve ÅŸiddetten bunalan mahkûmlar ölüm orucuna baÅŸladı.
55 gün sonra ölen “Kemal Pir”, Türkiye'de ölüm orucu sebebiyle hayatını kaybeden ilk isim olurken, aynı ay 3 mahkûm daha ölüm orucu sonucu hayatını kaybetti.

Türkiye tarihinde ölüm oruçları sebebiyle en çok, ölümün yaÅŸandığı olay 20 Ekim 2000 yılında baÅŸladı. 
816 mahkûmun baÅŸlattığı eylemde ölüm orucu yüzünden 51 kiÅŸi hayatını kaybetti, 5 kiÅŸi kendini yaktı.
Bu olayların önüne geçmek isteyen devlet, “Hayata DönüÅŸ” isimli bir operasyon baÅŸlatma kararı aldı ve 19 Aralık 2000'de 20 cezaevine eÅŸ zamanlı yapılan operasyonlar sonucu 39 kiÅŸi daha hayatını kaybetti.

Yazarken dahi zorlandığım, dünya ve ülkemizdeki açlık grevi eylemlerinin kiÅŸilerin bünyelerinde açtığı tahribatlar ise daha da yıkıcı oluyor.

Bu tahribatların içinde en bilineni ise yürümeye hatta ayakta durmaya engel olacak düzeyde kas koordinasyon bozukluÄŸu, göz bozuklukları, kaslarda istemsiz kasılmalar, hafıza kaybı, öÄŸrenme ve hafızaları depolama, el - ayaklarda uyuÅŸma ve yanmalar, yanan ayak Sendromu gibi Semptomların görüldüÄŸü “Wernicke-Korsakoff Sendromu”dur.

Bugün hâlâ çeÅŸitli idealler ve haklar uÄŸruna bedenlerini feda eden bu sessiz çığlıklara sessiz kalınması, vicdanın da sesini kısar mı dersiniz?

Aşkım TAN