E-POSTA :
WEB : www.karamurselaktifhaber.com

ŞİDDETİ ALKIŞLAMAK

Åžiddet takvimlerde belirleyici günler haline gelene kadar neredeydiniz? diye sormak istiyorum.

“Åžiddete HAYIR” sloganını içeren her konuÅŸmayı, her yazıyı kısacası her aktiviteyi sonuna kadar desteklediÄŸimi de belirtmek isterim.

Ama çığlıklar bu denli yükselene kadar neredeydiniz?

Yüksek bütçeli ÅŸiddet içerikli filmler, neden daha çok giÅŸe yapıyor, diziler neden daha çok izleniyor ve her türlü ÅŸiddeti konu alana yayınlar neden daha çok okunuyor?

Sizce bütün bunlar bir anlamda ÅŸiddeti alkışlamıyor mu?

Dahası şiddeti seviyor muyuz ne(!)

Sayısız yayın organı ÅŸiddet maÄŸdurlarını konu ediyor, sivil toplum örgütleri ses yükseltiyor, maÄŸdurlar ve maÄŸdur yakınlarının kimi susuyor, kimi feryat ediyor ama bu sorun bir türlü çözülemiyor. Neden?

Ä°ÅŸin doÄŸrusu bu yazıyı kaleme almadan önce –her yazımda olduÄŸu gibi- yine kısa bir araÅŸtırma yaparak yazmak isterken, içimdeki “kadın”ın sesine kulak vererek duygu ve düÅŸüncelerimi ortaya koymam gerektiÄŸine karar verdim ve bu yazımda sizlere sayılardan bahsetmeyeceÄŸim.

Esasen ÅŸiddet ve cinayetlerde bir ikileme düÅŸmemek de mümkün deÄŸil.

Kimi ÅŸiddet ve cinayet vakaları sıradan, alışmamamız gereken ÅŸekillerde geliÅŸirken, kimi cinayetler ise akıl almaz ve üzerinde ciddi ciddi çalışılmış olduÄŸuna inandırıyor bizi.

Yani failler nerede ise bu tür vakaların altına imzalarını atıyorlar ve bu iÄŸrençlikler silsilesi diÄŸer ÅŸiddet meyillilerine birer örnek oluÅŸturuyor.

Bana soracak olursanız, sorunun kökeni belki de burada yatıyor.

Zaten ÅŸiddeti ruhunda barındıran fail, önce silah edinerek “erkeliÄŸini” onurlandırıyor, sonrasında ise tıpkı yırtıcı hayvanların gözlerine kestirdikleri küçük avlar gibi gözlerinin önünde olan kendilerine karşı daha savunmasız görünen kadınlara ve çocuklara saldırarak o kabaran egolarını tatmin etme yoluna gidiyorlar.

Serbestiyeti tanınan ve ÅŸiddeti temsil eden ateÅŸli silahın öncelikle toplum olarak en baÅŸta evlerden ve eriÅŸimi kolay olan yerlerden uzaklaÅŸtırılması ÅŸarttır. Özgüven artışında tavan yaptığı gibi saldırganlığı kolaylaÅŸtıran bu aletlerin evlere girmesi ile katlanarak çoÄŸalan cinayetlerin arttığı gerçeÄŸini kimse görmezden gelemez. Bu konuda yetkililerin iÅŸlenen bunca cinayete raÄŸmen hala caydırıcı hükümler koymamasını doÄŸrusu anlayabilmiÅŸ deÄŸilim.

Yıllardır gazetelerin üçüncü sayfalarındaki ve televizyon kanallarındaki haber öncesi kuÅŸağındaki sıcak geliÅŸmelerde gördüÄŸümüz ÅŸiddet ve cinayet haberlerini neden bir paparazzi haberi gibi kanıksıyoruz?

Anormal olan bu davranışları normalmiÅŸ gibi görüyor, bakıyor ve başımızı çeviriyoruz.

Yayınlanan her cinayet haberinde “vah vah, tüh tüh, cık cık” diyor, belki çay saatlerine garnitür yaparak birkaç kelime konuÅŸuyor, yeni maçlara bakıyoruz. Neden?

Nedenlerini sorgularken, belki de biraz da kendimizi seçimlerimizden dolayı sorgulamamamız mı gerekir dersiniz?

Åžaka yollu da olsa atılan hiçbir tokat, hiçbir fiske kabul edilir olmamalıdır.

Çocuklar büyütülürken ÅŸiddet göstererek cezalandırılmamalıdır. Kısacası ÅŸiddetin de bir ceza seçeneÄŸi olabileceÄŸi fikri empoze edilmemelidir.

Bugün dünyanın geliÅŸmiÅŸ birçok ülkesinde ÅŸiddete maruz kalan çocukların ebeveynlerine devlet görevlileri tarafından birçok yaptırımlar uygulanmaktadır ve bu modelin ülkemizde de uygulanması gerektiÄŸi kanısındayım.

Sorunların ÅŸiddet göstererek çözülemeyeceÄŸini küçük yaÅŸtan itibaren çocuklarımıza aşılamalıyız.

Sonuç itibari ile gidenler belki geri getirilemez ancak olabileceklerin önlenmesi için hatırı sayılır yaptırımların uygulanmasının zamanı geldi de geçiyor!

Sizce de şiddeti şiddetle kınamak yeterince ironik bir olgu değil midir?

Kısacası ÅŸiddeti alkışladığımız sürece ÅŸiddet olgusundan kurtulmamız ne kadar olasıdır sizce?

Åžiddetin faili, göz yumanı ya da maruz kalanı olmaktan baÅŸka rolün kalmadığı halden arınmamız dileÄŸi ile…

Aşkım TAN

25.11.19-Ankara