E-POSTA :
WEB : www.karamurselaktifhaber.com

TARAFSIZ EĞİTİM

"ÖÄŸretmen kutsaldır ana gibi
ÖÄŸretmen kutsaldır baba gibi
Öpülesi elleri var
Şirin tatlı dilleri var
ÖÄŸretmen öÄŸretir A, B, C
ÖÄŸretmen öÄŸretir K, L, M

Ä°lk öÄŸretmenin kim senin
Kim öÄŸretti alfabeyi
Bir hak için kırk yıl
Köle olunuyorsa
Yirmi dokuz kere kırk yıl
Kölesiyiz öÄŸretmenin" dediÄŸimiz günlerin geride kalmış olması ne acı!

BaÅŸöÄŸretmen Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK, 27 Ekim 1922 tarihinde Bursa’da “Bugünün çocuklarını yetiÅŸtiriniz. Onları yurda, ulusa yararlı insanlar yapınız. Bunu sizden istiyor ve diliyorum.” sözleri ile eÄŸitimin önemini anlatarak bizlere rehber olmuÅŸtur.

Bugünkü sistemde çocuklarımız yurda ulusa ne kadar yararlı yetiÅŸtiriliyor?

Ya da sorumu deÄŸiÅŸtirecek olursam, ülkemizin eÄŸitimde geldiÄŸi son nokta nedir?

Sizce kolay, en hızlı en yararlı ve etkili bir ÅŸekilde nasıl öÄŸrenilebileceÄŸini öÄŸretmeyi üstlenen bir sistem mevcut mudur?

“ÖÄŸrenmeyi öÄŸrenme” en yalın hali ile mevcut bilgileri kullanarak yeni durumlar için gerekli bilgiyi kendi kendine üretebilmek demek ise bu bireyin sahip olduÄŸu zekayı kullanması ve düÅŸünme yetilerini kullanabilmesi ile mümkün olduÄŸuna göre, sizce bu misyonu üstlenen bir sistem var mıdır?

Bilgi çağında bilgi sürekli yenilendiÄŸi için öÄŸrencinin okulda öÄŸrendiÄŸi bilgiler zamanla deÄŸerini yitirmektedir.
Ancak okul, öÄŸrenciye bilgiyi sevmeyi ve gerektiÄŸinde nasıl araÅŸtıracağını öÄŸrettiÄŸi takdirde öÄŸrenci ilerleyen dönemlerde bilgiye ulaÅŸabilecek ve bilgisini yenileyebilecektir.
Demek ki buradaki anahtar sözcük: “sevdirmek” oluyor.

Bilgi toplumunda eğitim okullarla sınırlı kalmamaktadır.
Örnek vermek gerekirse, Japonya ve Amerika BirleÅŸik devletlerinde ticari kuruluÅŸlar çalıştırdıkları kiÅŸilerin özellikle de eÄŸitim düzeyleri yüksek olanların eÄŸitimi ve yetiÅŸtirilmeleri için bütün okul ve üniversitelerin harcadıkları kadar para ve çaba harcamaktadırlar.

Bilgi toplumunda öÄŸretmen sınıfın kralı veya kraliçesi deÄŸildir ve geleneksel sistem içerisinde her okul kendisini gelinebilecek en son nokta gibi görse de eÄŸitimdeki yetersizlik ortadadır.

ÖÄŸrencilerin öÄŸrenim süresini tamamlamaları ile biten sadece eÄŸitimin sürecidir ve bilgi toplumunda “bitmiÅŸ” eÄŸitim diye bir ÅŸey yoktur.

EÄŸitim, kesinlikle “özgür düÅŸünce” ortamında gerçekleÅŸtirilmesi gereken ve hiç bitmeyecek bir olgudur.

EÄŸitimin iki amacı vardır, biri “zihni geliÅŸtirmek”, ikincisi ise “iyi vatandaÅŸ yetiÅŸtirmek”tir.
Tarihte Atinalılar zihni geliÅŸtirmeyi, Ispartalılar ise iyi vatandaÅŸ olmayı seçerek bütün savaÅŸları kazanmışlardır ancak belleklerde kalan ise Atinalılar olmuÅŸtur.  

Yüce önderimiz Mustafa Kemal Atatürk'ün; "EÄŸitimdir ki, bir ulusu özgür, bağımsız, ünlü ve yüksek bir toplum konumunda yaÅŸatır; ya da bir ulusu tutsaklık ve yoksulluÄŸa bırakır." sözünde tahlil ettiÄŸi olguyu günümüz Türkiye’sinde yaÅŸayarak görüyoruz.

Spontane sorduÄŸunuz dört iÅŸlemden birinin yanıtını teknolojiden yardım almadan yanıtlayamayan, öz dilini doÄŸru okuyup doÄŸru yazmaktan yoksun olarak yetiÅŸen çocuklarımızın bugünkü durumu sizce de bu ulusun tutsaklık ve yoksulluk yolunda ilerlediÄŸinin resmi deÄŸil midir?

Kalabalık sınıf sorununun ortadan kaldırılması ya da yıllardır yapılan deÄŸiÅŸikliklerle eÄŸitim sisteminin yapboz tahtasına dönmesi ile sorunların hiçbiri çözüme ulaÅŸmamıştır.

Siyasi iktidarın, eÄŸitim sistemini kendi “siyasal-ideolojik” hedefleri doÄŸrultusunda biçimlendirme uygulamalarına hız kesmeden devam etmesi sonucunda, sistem ne yazık ki olumsuz yönde etkilenmektedir.

EÄŸitimin ticarileÅŸtirilmesi ve özelleÅŸtirilmesi denildiÄŸinde, devlete ait eÄŸitim kurumlarında çeÅŸitli adlar altında para toplanması, özel öÄŸretim kurumlarının kamu kaynakları ile desteklenmesi, eÄŸitim politikalarının eÄŸitim-piyasa iliÅŸkisine göre belirlenmesi ve halkın cebinden yaptığı eÄŸitim harcamalarının belirgin bir ÅŸekilde artması gibi farklı uygulamalar akla ilk gelenlerdir.

Yukarıda saydığım uygulamalarda sanırım unutulan önemli bir ayrıntı var!

“Onlara küçüklüklerinden itibaren kendi ayakları üzerinde durmayı, kendi sorunlarını çözmeyi, kendi ihtiyaçlarını karşılamayı öÄŸretemeyen, bu konuda becerilerini geliÅŸtirmelerine yardım edemeyen; onları gerektiÄŸi gibi hayata hazırlayamayan eÄŸitim ve eÄŸitimciler” sizce de bu sorunun ta kendisi deÄŸil midir?

Sonuç olarak ne kölesi olunsun öÄŸretmenlerin, ne sistem köle etsin öÄŸrencileri.

Yeni ders yılının sorunsuz, verimli ve tarafsız geçmesi dileÄŸi ile…

Aşkım TAN
09.09.2019 - Ankara