Gazeteci Mustafa Bağdiken, gazetemiz aracılığı ile 17 Ağustos 1999 Marmara Depremi hakkında gözlemlerini açıkladı ve yetkililere şöyle uyarı yaptı.

BUNLARI HATIRLATMAK BENiM GÖREVİM..

17 AĞUSTOS 1999'DA, BİR SALI SABAHIYDI..

Bundan 25 yıl önce 17 Ağustos 1999..

Pazartesi'yi Salı'ya bağlayan ve insanı bunaltan, çok sıcak bir gece..

Saat 03.02.

Önce bir uğultu.

Sonra İzmit Körfezi'nde sanki dışarı çıkmaya çabalayan kızgın magmanın baskısıyla oluşan bir kızıllık.

Ardından kızılca kıyamet. İskambil kağıdı gibi devrilen, çöken koca binalar.

Sıcak nedeniyle birçok kişiyi ya uyku tutmamış, birçok kişi de balkona serdiği minderlerin üzerinde uyuklamaya çalışıyordu.

Bir bir tanık olduğum Feryatlar. Çığlıklar. İmdat sesleri. Çaresizlikler.. Ve enkaz boşluğundan gözünün içe baka baka can verenler..

Ben hala bu rakama inanmıyorum ama, resmi kayıtlara göre yaklaşık 18 bin can kaybı.

Çünkü o günlerde de sayılarla ilgili garip şeyler yaşandı.

Bu işin ilmini irfanını görmüş, okumuş çocukların gözetiminde bilgisayar sistemi kuruldu.

Can kaybı sayıları geldikçe, bu bilgisayarda toplanan rakamlara göre açıklanıyordu..

35 bin oldu.. 40 bine yaklaştı..

 Sonra Ankara’dan bir ses..

 O  veriler yanlış dedi.  Kapattırdı bilgisayar sistemini.

 Sonra Ankara'nın talimatıyla  17 bin civarında can kaybıyla  mutabık kalındı.

 Nedeni ile ilgili birçok varsayım, söylenti var..

Mesela, Türkiye’ye vergileriyle bakan Kocaeli ve İstanbul dahil bu iki dev  ilin, ölü sayısı 20 binin üzerine çıkarsa  5 yıl vergiden muaf olacakları filan..

 Neyse..

Allah bir daha göstermesin..

 Allah bir daha göstermesin diyorum ama, İstanbul'dan başlayıp İzmit Körfezini takiben Ankara'ya doğru uzanan, yaklaşık 25-30 yılda bir yıkıcı şiddetli deprem üreten tehlikeli bir fay hattının üzerindeyiz.

Karıştırın geçmiş tarihleri, 40’lar, 60’lar ve 99..

Peki yenisine hazırlıklı mıyız?

Uzmanlar da bas bas bağırarak söylüyor. Bugünde açıklamalar yapıldı..

Tabi ki hayır..

 Çünkü, daha o depremde ağır hasar alan binaları bile yıktırmayı beceremedik. Hele  Gölcük'te  yolun deniz tarafında makyajlı binaların çoğu hasarlı..

 Bakın, eski bir vali  söylemişti hasarlı binaların yıktırılamamasının nedenini..

 Gerekçeyi duyunca lanet etmiştim siyasete..

 Üstüne üstlük, o hasarlı binalar allandı, pullandı,  yeniden içine girilip  oturuldu.

 Para hırsı uğruna allayıp pullananların içinde birçoğu kendisi de oturmadı.

Ya sattı, ya kiraya verdi..

Gidin depremin merkez üssü Gölcük ilçesine.. Bir fiskeyle yıkılacak gibi duran o deprem hasarlı binalar hala orada.. Birkaç tanesi birkaç kadar önce yıktırılabildi.

Hem de 25 yıl sonra  maharetmiş gibi reklamı yapılarak..

Zaten bizler beceriksizliğin üstünü bu tür reklam dolu hareketlerle kapatmakta ustayızdır..

İzmit’te, diğer ilçelerde deprem hasarlı, kamuflajlı  binalar  yok mu?..

Ohooo, bazı ağır hasarlıları işini bilenler resmi kayıtlardan bile sildirip yeni yapılmış göstermişler.

Az kalsın unutuyordum.

3 kat sınırı işi ne oldu?

Bahçe katı, teras katı, abidik gubidik müthiş buluşlarla 3 kat yerine oluverdi yine 6-7 kat..

Toki ve müteahhitlerine ise sınır yok..

Bir de denizi doldurmaya devam..

17 Ağustos'ta gördük işte.

Kendisinden çalınanı geri aldı..

Gölcük'te, Değirmendere'de denizin 30 metre altında çarşı var, otel var, kocaman yol, gazinolar var. Ağaçlar, apartmanlar var.

Yok..  Aç gözlülük, dırsatçılık ve inat..

Doldur gitsin..

Bedava arazi..

Şimdi hatırlı limancılar, sanayiciler de dolduruyor, devlet seyrediyor.

Bakın sel felaketlerini de  yaşadık. Doğaya meydan okunurcasına yapılan binalar yıkıldı.

Rahmetli “Deprem Dede” Prof. Ahmet Mete Işıkara geldi aklıma.

“Deprem öldürmez, bina öldürür” demişti..

Depremde de,  yaşadığımız sel felaketlerinde de öyle oldu..

Şimdi bu akşam ve yarın birçok anma törenleri yapılacak. Birileri boy gösterecek..

Eminim ki, kimse de “Ne gibi önlemler aldınız?” diye soramayacak..

Onlar da biliyorlar alınmadığını..

Allah kaybettiklerimize rahmet, rant uğruna inatla doğaya meydan okuduklarını zannedenlere de akıl fikir versin..

Amin..